Προς τα όρη το βλέμμα μου σήκωσα, απ' όπου βοήθεια περιμένω. Ο Κύριος, ο δημιουργός της γης και τ' ουρανού, Αυτός θα με βοηθήσει. Μακάρι, ψυχή μου, μακάρι κραταιή και αμετακίνητη να μείνεις και ο Κύριος-Φύλακάς σου ποτέ για σένα να μην αδιαφορήσει. Αλήθεια, πάντοτε ακοίμητος, πάντα γρηγορών θα είναι ο Κύριος, πάντα θα προστατεύει τον λαό Του, ο παντοδύναμος σκεπαστής και υπέρμαχος συμπαραστάτης. Ούτε τα καύματα του ήλιου τη μέρα, ούτε οι γητειές της σελήνης τη νύχτα δεν θα μπορέσουν να με βλάψουν. Ψυχή μου, ο Κύριος κάθε κακό θα διώξει, ο Κύριος θα είναι ο Προστάτης σου. Αυτός, μέσα και έξω από το σπίτι σου θα σε προστατεύει, σε όλο το ταξίδι της ζωής σου, τώρα και για πάντα.
Στην αρχαία αρχιτεκτονική, αναβαθμός είναι καθεμιά από τις τρεις ή τέσσερις πλατιές βαθμίδες της κλίμακας που που οδηγούσε στους αρχαίους ναούς ή βωμούς.
Στα αρχαία θέατρα, αναβαθμός είναι καθεμιά από τις κλιμακωτά τοποθετημένες σειρές καθισμάτων.
Αναβαθμοί (στον πληθυντικό) είναι αντιφωνικά τροπάρια που ψάλλονται τις Κυριακές και τις γιορτές κατά τον όρθρο.
Είναι ώρα, ψυχή μου, για τη δοξολογία του Κυρίου. Κύριε και Θεέ μου, η μεγαλοσύνη σου είναι απέραντη.
Ντύθηκες τη δόξα και τη μεγαλοπρέπεια, Εσύ που περιβάλλεσαι σαν μανδύα το φως.
Εσύ απλώνεις ως πέρα τον ουρανό σαν σκηνή από δέρμα.
Εσύ στεγάζεις με νερά τα ανώγεια του ουρανού.
Επιβαίνεις πάνω στα νέφη σαν σε γρήγορα άρματα και περπατάς πάνω στα φτερά των άνεμων.
Έπλασες τους αγγέλους ταχείς σαν τους άνεμους και τους ασώματους λειτουργούς σου δραστήριους και φωτεινούς σαν τη φλόγα της φωτιάς.
Στερέωσες τη γη με ασφάλεια πάνω σε ασάλευτα θεμέλια, ώστε να μην κλονισθεί ποτέ, στον αιώνα.
Η άβυσσος των υδάτων τη σκεπάζει σαν φόρεμα και πάνω στα βουνά έχουν σταθεί με τη μορφή του χιονιού τα νερά.
Όμως όταν αντηχήσει η προσταγή σου θα φύγουν και θα κατέβουν στις πεδιάδες.
Η βροντερή φωνή σου τα αναγκάζει να υποχωρήσουν. Τα βουνά ανυψώνονται προς τα πάνω και οι πεδιάδες φέρονται προς τα κάτω, το καθένα στον τόπο όπου Εσύ το εθεμελίωσες.
Έθεσες όριο στη θάλασσα, και τα νερά της δε θα υπερβούν, ούτε θα επιστρέψουν και πάλι στη στεριά.
Εσύ κάνεις τις πηγές ν” αναβλύζουν μέσα στα φαράγγια και μέσα απ” τα βουνά να περνούν τα νερά τους.
Τα νερά αυτά ποτίζουν όλα τα άγρια θηρία και οι άγριοι όνοι σβήνουν τη δίψα τους σ' αυτά.
Πάνω στα δέντρα τα διάφορα πτηνά του ουρανού χτίζουν τις φωλιές τους και από τους γύρω βράχους σκορπίζουν το κελάηδημα τους. Εσύ ποτίζεις τα βουνά με τις βροχές του ουρανού, κι απ' τις βροχές, που είναι έργο δικό σου, θα χορταίνει πάντοτε η γη.
Εσύ κάνεις να φυτρώνει το χορτάρι απ' τη γη για τα φυτοφάγα ζώα και δίνεις τα κατάλληλα γεννήματα για την εξυπηρέτηση των αναγκών του ανθρώπου.
Έτσι προμηθεύεται από τη γη ο άνθρωπος το ψωμί αλλά και το κρασί που ευφραίνει την καρδιά του.
Επίσης το λάδι, που κάνει απαλό και ιλαρό το πρόσωπο του, και το ψωμί που στηρίζει την καρδιά του.
Θα χορτάσουν από τα νερά τα δένδρα του κάμπου καθώς και τα πελώρια κέδρα του Λιβάνου που Εσύ φύτεψες.
Στα κλαδιά των δένδρων, τα μικρά σπουργίτια στήνουν τις φωλιές τους, πάνω δε απ” αυτές είναι η φωλιά του ερωδιού. Τα ψηλά βουνά όρισε ο Κύριος σαν κατοικία των ελαφιών και τα πετρώδη μέρη για καταφύγιο των λαγών.
Δημιούργησε τη σελήνη για να προσδιορίζει τις εποχές. Ο ήλιος γνωρίζει το βασίλεμά του.
Εσύ Κύριε όρισες να έρχεται το σκοτάδι και να γίνεται νύχτα, που όσο κρατάει, τα άγρια θηρία τριγυρίζουν για αναζήτηση της τροφής τους.
Βγαίνουν με βρυχηθμούς τα μικρά των λιονταριών για να αρπάξουν τη λεία τους και ο βρυχηθμός τους είναι φωνή προς το Θεό για να τους δώσει τροφή.
Ανατέλλει ο ήλιος και τα θηρία μαζεύονται στις φωλιές τους για να κοιμηθούν. Τότε βγαίνει κι ο άνθρωπος για τα έργα του και για τις ασχολίες του ως το βράδυ.
Πόσο μεγάλα και λαμπρά είναι τα έργα σου, Κύριε! Όλα τα δημιούργησες με άπειρη σοφία.
Η γη είναι γεμάτη από τα κτίσματα σου. Μπροστά μας απλώνεται η θάλασσα μεγάλη και πλατιά. Αναρίθμητα ψάρια ζουν και κινούνται μέσα σ' αυτή, υδρόβια ζώα μικρά και μεγάλα.
Καράβια τη διασχίζουν προς διάφορες διευθύνσεις. Ο δράκοντας, το μεγάλο θαλάσσιο κήτος που έπλασες, παίζει μαζί της και φαίνεται σα να περιφρονεί τη δύναμη της.
Όλα αυτά τα ζώα της γης, της θάλασσας και τ” ουρανού, από Εσένα περιμένουν να τους δώσεις στην κατάλληλη ώρα την τροφή τους, να την μοιράσεις Εσύ, κι αυτά να τη μαζέψουν.
Όταν ανοίγεις το πλουσιόδωρο χέρι σου, τα σύμπαντα γεμίζουν από τα αγαθά σου. Μα όταν πάρεις απ” αυτά το πρόσωπο σου τα πιάνει ταραχή και τρόμος.
Παίρνεις τη ζωή τους και σβήνουν και επιστρέφουν στο χώμα απ” όπου προήλθαν. Κι όταν τους στείλεις πάλι τη ζωογόνα πνοή σου, ξαναδημιουργούνται κι έτσι ξανακαινουργώνεις το πρόσωπο της γης. Ας είναι, λοιπόν, δοξασμένος ο Κύριος στους αιώνες.
Ας ευφραίνεται από την ωραιότητα των έργων του. Ρίχνει το βλέμμα του στη γη και την κάνει να τρέμει• αγγίζει λίγο τα βουνά και γεμίζουν καπνούς.
Θα υμνώ τον Κύριο σε όλη μου τη ζωή. Θα του ψάλλω ύμνους όσο θα υπάρχω.
Είθε να δοκιμάζω πάντοτε τη γλυκύτητα της συνομιλίας μου μ' Αυτόν. Ο Κύριος ας είναι πηγή της ευφροσύνης μου.
Ας χαθούν εντελώς από τη γη οι αμαρτωλοί και οι άνομοι. Ούτε αχνάρι τους ας μη μείνει.
Μην παύεις ψυχή μου να δοξολογείς τον Κύριο. Πόσο μεγάλα και λαμπρά είναι τα έργα σου Κύριε!
απόδοση Ω ψυχή μου, ακατάπαυστα να δοξολογείς τον Κύριο,
και όλες οι μέσα μου δυνάμεις, ας δοξολογούν το Άγιον όνομά Του. Να δοξολογείς, ψυχή μου, τον Κύριο
και ποτέ μη λησμονάς καμιά από τις ευεργεσίας Του. Να δοξολογείς το Θεό σου, που όλες τις ανομίες σου
συγχωρεί και όλες αρρώστιες σου γιατρεύει.
Αυτόν, που λυτρώνει και απαλλάσσει τη ζωήν σου,
απ' του θανάτου τη φθορά
και με λαμπρό στεφάνι το κεφάλι σου στολίζει, με το πλήθος του ελέους και των οικτιρμών του.
Να δοξολογείς τον Κύριο, που χορταίνει με όλα τα αγαθά τις ευγενικές σου επιθυμίες, κι έτσι, σαν του αετού, τα νιάτα και η δύναμή σου ανανεώνονται. Ο Κύριος είναι ελεήμων, μακρόθυμος και το δίκιο αποδίδει στους αδικημένους αθώους. Αυτός γνώρισε στο Μωϋσή όλους τους δρόμους Του και στον λαό του ισραήλ το θέλημά Του φανέρωσε . Οικτίρμων και ελεήμων είναι ο Κύριος, μακρόθυμος και γεμάτος από ελέη. Δεν οργίζεται, για να μας καταστρέψει τελείως, ούτε κρατεί αιώνια την οργή Του. Δεν μας τιμώρησε ποτέ ανάλογά με την βαρύτητα και το πλήθος των ανομιών μας, ............. και ούτε την τιμωρία που μας έπρεπε σύμφωνα με τις αμαρτίας μας ανταπέδωκεν εις ημάς την πρέπουσαν τιμωρίαν. Διότι,
όσον απροσμέτρητον είναι το ύψος του ουρανού από την γην, τόσον μέγα
και κραταιόν, τόσον αμέτρητον είναι το έλεος του Θεού προς εκείνους που
Τον φοβούνται και Τον ευλαβούνται. Όσον απροσμέτρητος είναι η
απόστασις της ανατολής από την δύσιν, τόσον απεμάκρυνεν από ημάς ο Θεός
τας αμαρτίας μας, ώστε να είμεθα απηλλαγμένοι από αυτάς. Όπως ευσπλαγχνίζεται ο στοργικός πατήρ τα παιδιά του, έτσι και ο Κύριος σπλαγχνίζεται πάντοτε εκείνους, που Τον φοβούνται. Διότι αυτός γνωρίζει από τι επλάσθημεν, έχει πάντοτε υπ' όψιν του, ότι είμεθα πλασμένοι από το ευτελές χώμα της γης. Οι
ημέρες του ανθρώπου ομοιάζουν με το εφήμερον χόρτον του αγρού. Έτσι και
αυτός σαν το άνθος του αγρού ανθίζει και φαίνεται επ' ολίγον εις την
γην. Όταν δε καυστικός άνεμος περάση από το άνθος, το καταστρέφει, το
εξαφανίζει και έτσι αυτό δεν υπάρχει πλέον, δεν αφήνει κανένα ίχνος
στον τόπον του, ώστε κανείς να μη ξέρη, που είχε αυτό προηγουμένως
φυτρώσει. Έτσι και ο άνθρωπος έρχεται και παρέρχεται και γρήγορα
λησμονείται. Η ευσπλαγχνία όμως του Κυρίου απλώνεται εις αιώνας
αιώνων προς τους ανθρώπους εκείνους, οι οποίοι Τον φοβούνται. Και η
δικαιοσύνη Του, φρουρός ασφαλής, παραμένει εις όλας τας γενεάς των
ανθρώπων. Των ανθρώπων εκείνων, οι οποίοι φυλάσσουν τον Νόμον Του και
έχουν πάντοτε στον νουν και την καρδίαν των τας εντολάς Του, δια να τας
τηρούν και συμμορφώνωνται προς αυτάς. Ο Κύριος ητοίμασε και εστερέωσε τον θρόνον του υψηλά στον ουρανόν και η βασιλεία Του κυριαρχεί επί του σύμπαντος. Δοξολογείτε,
λοιπόν, τον Κύριον όλοι οι άγγελοι αυτού, σεις οι οποίοι είσθε ισχυροί,
ώστε να πράττετε το θέλημά Του, πρόθυμοι να ακούετε και να εκτελήτε την
διαταγήν των λόγων Του. Ευλογείτε τον Κύριον όλαι αι στρατιαί των αγγελικών δυνάμεων, οι λειτουργοί αυτού, όλοι όσοι τηρούν το θέλημά Του. Ευλογείτε τον Κύριον όλα τα έργα, τα οποία υπάρχουν εις κάθε τόπον της κυριαρχίας Του. Ω ψυχή μου, δοξολόγει πάντοτε τον Κύριον.