Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2020

Προσευχή Μανασσή βασιλέως της Ιουδαίας

Κύριε Παντοκράτορ, ό Θεός των πατέρων ημών, τού Αβραάμ και Ισαάκ καί Ιακώβ, και τού σπέρματος αυτών του δικαίου• 
ό ποιήσας τόν ούρανόν καί τήν γήν σύν παντί τώ κόσμω αυτών ό πεδήσας τήν θάλασσαν τώ λόγω του προστάγματος σου• 
ό κλείσας τήν άβυσσον, καί σφραγισάμενος αυτήν τώ φοβερώ και ένδόξω ονόματί σου• 
όν πάντα φρίσσει καί τρέμει από προσώπου τής δυνάμεως σου• 
ότι άστεκτος ή μεγαλοπρέπεια της δόξης σου, καί ανυπόστατος ή οργή τής επί αμαρτωλοίς απειλής σου, αμέτρητόν τε καί ανεξιχνίαστον τό έλεος τής επαγγελίας σου.
 
Σύ γάρ ει Κύριος ύψιστος, εύσπλαγχνος, μακρόθυμος, καί πολυέλεος, καί μετανοών επί κακίαις ανθρώπων.
 
Σύ, Κύριε, κατά τό πλήθος τής χρηστότητός σου επηγγείλω μετάνοιαν καί άφεσιν τοις ημαρτηκόσι σοι, καί τώ πλήθει τών οικτιρμών σου ώρισας μετάνοιαν αμαρτωλοίς εις σωτηρίαν.
 
Σύ ούν, Κύριε, ό Θεός των δυνάμεων, ούκ έθου μετάνοιαν δικαίοις, τω Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ, τοις ούχ ημαρτηκόσι σοι, άλλ' έθου μετάνοιαν έπ' εμοί τω αμαρτωλώ, διότι ήμαρτον υπέρ αριθμόν ψάμμου θαλάσσης. 
 
Επλήθυναν αι ανομίαι μου, Κύριε, επλήθυναν αί ανομίαι μου, και ούκ ειμί άξιος ατενίσαι και ιδείν τό ύψος του ουρανού, από του πλήθους των αδικιών μου, κατακαμπτόμενος πολλώ δεσμώ σιδηρώ, εις τό μή ανανεύσαι τήν κεφαλήν μου, και ούκ έστι μοι άνεσις• 
διότι παρώργισα τόν θυμόν σου, καί τό πονηρόν ενώπιον σου εποίησα, μή ποιήσας τό θέλημα σου, και μή φυλάξας τά προστάγματα σου. 
 
Καί νυν κλίνω γόνυ καρδίας, δεόμενος της παρά σου χρηστότητας. 
Ημάρτηκα, Κύριε, ημάρτηκα, καί τάς ανομίας μου εγώ γινώσκω άλλ' αιτούμαι δεόμενος. 
 
Άνες μοι, Κύριε, άνες μοι, καί μή συναπολέσης με ταις άνομίαις μου, μηδέ εις τόν αιώνα μηνίσας τήρησης τά κακά μοι, μηδέ καταδικάσης με έν τοις κατωτάτοις της γης• 
διότι σύ ει Θεός, Θεός τών μετανοούντων, καί έν εμοί δείξεις πάσαν τήν αγαθωσύνην σου• 
ότι ανάξιον όντα, σώσεις με κατά τό πολύ έλεος σου, καί αινέσω σε διά παντός έν ταις ημέραις τής ζωής μου. 
 
Ότι σέ υμνεί πάσα ή δύναμις τών ουρανών καί σού έστιν ή δόξα εις τους αιώνας τών αιώνων. 
Αμήν.
Το Μέγα Απόδειπνο, περιλαμβάνει πολλά παλαιοδιαθηκικά κείμενα, κυρίως Ψαλμούς. Ένα κείμενο κεφαλαιώδους σημασίας, αλλά συνάμα άγνωστο στους πολλούς, είναι η «Προσευχή του Μανασσή, βασιλέως της Ιουδαίας». Έτσι επιγράφεται στο κείμενο που υπάρχει στο Μέγα Ωρολόγιον. Το διαβάζει ο λειτουργός και όχι ο αναγνώστης. Αποτελεί συμπλήρωμα της διηγήσεως του Β΄ Παραλειπομένων λγ΄11-13,18. 

Ποιος είναι ο Μανασσής; Το πιο πάνω βιβλίο της Π. Διαθήκης μας πληροφορεί ότι πρόκειται για το γιο και διάδοχο του ευλαβούς βασιλέως της Ιουδαίας Εζεκίου,που βασίλευσε στην Ιερουσαλήμ από τα 12 του χρόνια, στις αρχές του 7ου π.Χ. αιώνος και κάθισε στο Θρόνο 55 ολόκληρα χρόνια. Δεν έμοιασε του πατέρα του αλλά, τουναντίον, προώθησε την ειδωλολατρία. Καταδίωξε τους προφήτες και την εποχή του μαρτύρησε ο προφήτης Ησαΐας, που κρύφτηκε σ’ ένα κούφιο δέντρο για ν’ αποφύγει τους διώκτες του. Αυτοί τον εντόπισαν και πριόνισαν μαζί με το δέντρο τον Προφήτη. Μετά την τιμωρία του μέσω των Ασσυρίων μετενόησε έμπρακτα ο Βασιλιάς και προσευχήθηκε προς το Θεό κι ο Θεός τον άκουσε. Στο κείμενο αυτό ο Βασιλιάς θυμάται ότι ο Θεός είναι ο δημιουργός του κόσμου και παντοδύναμος. Όμως, συν τοις άλλοις, είναι σπλαχνικός και πολυέλεος και συγχωρεί τους αμαρτωλούς. Συγκρίνει τον εαυτό του με τους Προπάτορες, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ και συγκλονίζεται εφόσον νιώθει πόσο μεγάλο είναι το πλήθος των αμαρτιών του. Είναι βαθύτατα συντετριμένος και παρακαλεί το Θεό να τον συγχωρέσει. Η προσευχή αυτή, που είναι κραυγή μετανοίας και μπορεί να συγκριθεί με τον Ν΄ Ψαλμό του Δαυίδ, μας βοηθά να έλθουμε σε κατάνυξη, δηλαδή διάθεση μετάνοιας. "Πολλά γαρ πταίωμεν άπαντες», όπως δηλώνει ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος στην Καθολική του Επιστολή. Γι’ αυτό περιλαμβάνεται σε πολλά χειρόγραφα των Ο΄, αλλά και της Βουλγάτα (Λατινικής μετάφρασης της Π.Δ.), όπως κι άλλων μεταφράσεων, όπως της Αιθιοπικής, της Σλαβoνικής κτλ.. Οι «Αποστολικές Διαταγές» την περιλαμβάνουν, όπως και το Μέγα Ωρολόγιον. Το κείμενο αυτό, άσκησε μεγάλη επίδραση στους Πατέρες της Εκκλησίας κι όχι μόνο. Λόγω του συγκλονιστικού του περιεχομένου το κείμενο αυτό το συναντάμε και στα συριακά (αραμαϊκά), κοπτικά, εβραϊκά κι αρμενικά. Περιλαμβάνεται επίσης στη μοντέρνα αγγλική έκδοση της Αγιας Γραφής New Revised Standard Version. Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού καιρός μετανοίας.
  
Του κ. Ανδρέα Κυριακού

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2020

Κανὼν Ἰκετήριος εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν

Ποίημα Θεοκτίστου μοναχοῦ τοῦ Στουδίτου

(πρὸ ἑκάστου τροπαρίου ὅλων τῶν ᾠδῶν λέγομεν·
«Δόξα Σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα Σοι», πλὴν τῶν Δόξα, καὶ νῦν)

ᾨδὴ α΄. Ἦχος β΄. Ἐν βυθῷ κατέστρωσε.

Ἰησοῦ γλυκύτατε Χριστέ, Ἰησοῦ μακρόθυμε, τὰ τῆς ψυχῆς μου θεράπευσον τραύματα, Ἰησοῦ καὶ γλύκανον, τὴν καρδίαν μου Πολυέλεε δέομαι, Ἰησοῦ Σωτήρ μου, ἵνα μεγαλύνω Σε σῳζόμενος.

Ἰησοῦ γλυκύτατε Χριστέ, Ἰησοῦ διάνοιξον, τῆς μετανοίας μοι πύλας Φιλάνθρωπε, Ἰησοῦ καὶ δέξαι με, Σοὶ προσπίπτοντα, καὶ θερμῶς ἐξαιτούμενον, Ἰησοῦ Σωτήρ μου, τῶν πλημμελημάτων τὴν συγχώρησιν.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.

Ἰησοῦ γλυκύτατε Χριστέ, Ἰησοῦ ἐξάρπασον, ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ δολίου Βελίαρ με, Ἰησοῦ καὶ ποίησον, δεξιὸν κἀμὲ παραστάτην τῆς δόξης Σου, Ἰησοῦ Χριστέ μου, μοίρας εὐωνύμου λυτρωσάμενος.

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Θεοτοκίον.

Ἰησοῦν γεννήσασα Θεόν, Δέσποινα δυσώπησον, ὑπὲρ ἀχρείων ἱκετῶν Πανάχραντε, ὅπως τῆς κολάσεως, ταῖς πρεσβείαις Σου λυτρωθῶμεν ἀμόλυντε, οἱ μεμολυσμένοι, δόξης ἀϊδίου ἀπολαύσαντες.

ᾨδὴ γ΄. Ἐν πέτρᾳ με τῆς πίστεως.

Εἰσάκουσον φιλάνθρωπε Ἰησοῦ μου, τοῦ δούλου Σου βοῶντος ἐν κατανύξει· καὶ ῥῦσαι Ἰησοῦ με τῆς καταδίκης, καὶ τῆς κολάσεως, μόνε μακρόθυμε, Ἰησοῦ γλυκύτατε πολυέλεε.

Ὑπόδεξαι τὸν δοῦλόν Σου, Ἰησοῦ μου, προσπίπτοντα σὺν δάκρυσιν, Ἰησοῦ μου· καὶ σῶσον Ἰησοῦ μου μετανοοῦντα, καὶ τῆς γεένης με, Δέσποτα λύτρωσαι, Ἰησοῦ γλυκύτατε πολυέλεε.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.

Τὸν χρόνον Ἰησοῦ μου, ὅν δέδωκάς μοι, εἰς πάθη ἐδαπάνησα Ἰησοῦ μου· διό με Ἰησοῦ μου μὴ ἀποῤῥίψης, ἀλλ᾿ ἀνακάλεσαι, δέομαι Δέσποτα, Ἰησοῦ γλυκύτατε, καὶ διάσωσον.

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Θεοτοκίον.

Παρθένε ἡ τεκοῦσα τὸν Ἰησοῦν μου, ἱκέτευε ῥυσθῆναι με τῆς γεέννης, ἡ μόνη προστασία τῶν θλιβομένων, Θεοχαρίτωτε, καὶ καταξίωσον, τῆς ζωῆς Πανάμωμε τῆς ἀγήρω με.

Κάθισμα. Ἦχος α΄. Τὸν τάφον Σου Σωτήρ.

Σωτήρ μου Ἰησοῦ, ὁ τὸν Ἄσωτον σώσας, Σωτήρ μου Ἰησοῦ, ὁ δεξάμενος Πόρνην, κἀμὲ νῦν ἐλέησον, Ἰησοῦ πολυέλεε· σῶσον οἴκτειρον, ὦ Ἰησοῦ εὐεργέτα, ὥσπερ ᾤκτειρας, τὸν Μανασσῆν Ἰησοῦ μου, ὡς μόνος Φιλάνθρωπος.

ᾨδὴ δ΄. Ἐλήλυθας ἐκ Παρθένου.

Θεράπευσον, Ἰησοῦ μου ψυχῆς μου τὰ τραύματα, Ἰησοῦ μου δέομαι, καὶ τῆς χειρός με ἐξάρπασον, Ἰησοῦ μου εὔσπλαγχνε, τοῦ ψυχοφθόρου Βελίαρ, καὶ διάσωσον.

Ἡμάρτηκα, Ἰησοῦ μου γλυκύτατε εὔσπλαγχνε, Ἰησοῦ μου σῶσόν με, τὸν προσφυγόντα τῇ σκέπῃ Σου, Ἰησοῦ μακρόθυμε, καὶ Βασιλείας τῆς Σῆς με καταξίωσον.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.

Οὐχ ἥμαρτεν, Ἰησοῦ μου οὐδεὶς ὥσπερ ἥμαρτον, ἐγὼ ὁ ταλαίπωρος· νῦν δὲ προσπίπτω δεόμενος· Ἰησοῦ μου σῶσόν με, καὶ τὴν ζωὴν Ἰησοῦ μου κληροδότησον.

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Θεοτοκίον.

Πανύμνητε, Ἰησοῦν ἡ γεννήσασα Κύριον, Αὐτὸν καθικέτευε, τοῦ λυτρωθῆναι κολάσεως, πάντας τοὺς ὑμνοῦντάς Σε, καὶ Θεοτόκον κυρίως ὀνομάζοντας.

ᾨδὴ ε΄. Ὁ φωτισμὸς τῶν ἐν σκότει.

Σὺ φωτισμός, Ἰησοῦ μου νοός μου, Σὺ σωτηρία, τῆς ἀπεγνωσμένης ψυχῆς μου Σῶτερ, Σὺ Ἰησοῦ μου, τῆς κολάσεως ῥῦσαι, καὶ γεέννης ἐμὲ κραυγάζοντα· Σῶσον Ἰησοῦ μου, Χριστέ με τὸν ἄθλιον.

Ὁλοσχερῶς, Ἰησοῦ μου, πρὸς πάθη τῆς ἀτιμίας, καταβεβλημένος ἤδη κραυγάζω· Σὺ Ἰησοῦ μου, βοηθείας μοι χεῖρα, καταπέμψας ἔκσπασον κράζοντα· Σῶσον Ἰησοῦ μου, Χριστέ με τὸν ἄθλιον.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.

Βέβηλον νοῦν, Ἰησοῦ περιφέρων ἀναβοῶ Σοι· Κάθαρον τοῦ ῥύπου με τῶν πταισμάτων, καὶ λύτρωσαί με τὸν εἰς βάθη κακίας, ἐξ ἀγνωσίας κατολισθήσαντα, Σῶτερ Ἰησοῦ μου, καὶ σῶσόν με δέομαι.

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Θεοτοκίον.

Τὸν Ἰησοῦν, ἡ γεννήσασα Κόρη Θεοκυῆτορ, Τοῦτον ἐκδυσώπει σωθῆναι πάντας τοὺς ὀρθοδόξους, μοναστὰς καὶ μιγάδας, καὶ γεέννης ῥυσθῆναι κράζοντας· πλήν Σου προστασίαν, βεβαίαν οὐκ ἔγνωμεν.

ᾨδὴ Ϛ΄. Ἐν ἀβύσσῳ πταισμάτων.

Ἰησοῦ μου Χριστὲ πολυέλεε, ἐξομολογούμενον δέξαι με Δέσποτα, ὦ Ἰησοῦ καὶ σῶσόν με, καὶ φθορᾶς Ἰησοῦ με ἐξάρπασον.

Ἰησοῦ μου οὐ γέγονεν ἕτερος, ἄσωτος οὐδείς, ὡς ἐγὼ ὁ ταλαίπωρος, ὦ Ἰησοῦ Φιλάνθρωπε· ἀλλὰ Σὺ Ἰησοῦ με διάσωσον.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.

Ἰησοῦ μου καὶ Πόρνην καὶ Ἄσωτον, καὶ τὸν Μανασσῆν καὶ Τελώνην νενίκηκα, ὦ Ἰησοῦ μου πάθεσι, καὶ Λῃστήν, Ἰησοῦ, Νινευΐτας τε.

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Θεοτοκίον.

Ἰησοῦν τὸν Χριστόν μου κυήσασα, Ἄχραντε Παρθένε, ἡ μόνη ἀμόλυντος, μεμολυσμένον ὄντα με, πρεσβειῶν Σου ὑσσώπῳ νῦν κάθαρον.

Κοντάκιον. Ἦχος δ΄. Ἐπεφάνης σήμερον.

Ἰησοῦ γλυκύτατε, τὸ φῶς τοῦ κόσμου, τῆς ψυχῆς μου φώτισον, τοὺς ὀφθαλμούς, Υἱὲ Θεοῦ, τῇ θεαυγεῖ Σου λαμπρότητι, ἵνα ὑμνῶ Σε τὸ φῶς τὸ ἀνέσπερον.

ᾨδὴ ζ΄. Εἰκόνος χρυσῆς.

Χριστὲ Ἰησοῦ, οὐδεὶς ἥμαρτεν ἐν γῇ ἐκ τοῦ αἰῶνος, ὦ Ἰησοῦ μου, ὥσπερ ἥμαρτον, ἐγὼ ὁ τάλας καὶ ἄσωτος· ὅθεν Ἰησοῦ μου βοῶ Σοι· μελῳδοῦντα με οἴκτηρον, Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Χριστὲ Ἰησοῦ, ἐν τῷ φόβῳ Σου βοῶ καθήλωσόν με, ὦ Ἰησοῦ μου καὶ κυβέρνησον, νῦν πρὸς λιμένα τὸν εὔδιον, ὅπως Ἰησοῦ μου οἰκτίρμον, μελῳδῶ Σοι σῳζόμενος· Εὐλογητὸς εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.

Χριστὲ Ἰησοῦ, μυριάκις ὑπεσχέθην Σοι ὁ τάλας, ὦ Ἰησοῦ μου τὴν μετάνοιαν, ἀλλ᾿ ἐψευσάμην ὁ ἄθλιος. Ὅθεν Ἰησοῦ μου βοῶ Σοι· τὴν ἀναίσθητον μένουσαν, ψυχήν μου φώτισον Χριστέ, ὁ τῶν Πατέρων Θεός.

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Θεοτοκίον.

Χριστὸν Ἰησοῦν, ἡ γεννήσασα φρικτῶς καὶ ὑπὲρ φύσιν, Αὐτὸν δυσώπει Παναμώμητε, τὰ παρὰ φύσιν μου πταίσματα, πάντα συγχωρῆσαί μοι Κόρη, ἵνα κράζω σῳζόμενος· Εὐλογημένη ἡ Θεὸν σαρκὶ κυήσασα.

ᾨδὴ η΄. Τὸν ἐν καμίνῳ τοῦ πυρός.

Σὲ Ἰησοῦ μου δυσωπῶ· ὡς τὴν Πόρνην Ἰησοῦ μου ἐλυτρώσω, τῶν πολλῶν ἐγκλημάτων, οὕτω κἀμὲ Ἰησοῦ, Χριστέ μου λύτρωσαι καὶ κάθαρον, τὴν ῥερυπωμένην ψυχήν μου Ἰησοῦ μου.

Καθυποκύψας Ἰησοῦ, ταῖς ἀλόγοις ἡδοναῖς, ἄλογος ὤφθην, καὶ τοῖς κτήνεσιν ὄντως, ὦ Ἰησοῦ μου, οἰκτρῶς, ὁ τάλας Σῶτερ ἀφωμοίωμαι· ὅθεν Ἰησοῦ με τῆς ἀλογίας ῥῦσαι.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.

Περιπεσὼν ὦ Ἰησοῦ, ψυχοφθόροις ἐν λῃσταῖς ἀπεγυμνώθην, τὴν στολὴν Ἰησοῦ μου, τὴν θεοΰφαντον νῦν, καὶ κεῖμαι μώλωψι κατάστικτος· ἔλαιον Χριστέ μου ἐπίχεε καὶ οἶνον.

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Θεοτοκίον.

Τὸν Ἰησοῦν μου καὶ Θεόν, ἡ βαστάσασα Χριστὸν ἀνερμηνεύτως, Θεοτόκε Μαρία, Τοῦτον δυσώπει ἀεί, κινδύνων σῴζεσθαι τοὺς δούλους Σου, καὶ τοὺς ὑμνητάς Σου ἀπείρανδρε Παρθένε.

ᾨδὴ θ΄. Τὸν ἐκ Θεοῦ Θεὸν Λόγον.

Τὸν Μανασσῆν Ἰησοῦ μου, τὸν Τελώνην, τὴν Πόρνην, τὸν Ἄσωτον οἰκτίρμον Ἰησοῦ, καὶ τὸν Λῃστὴν ὑπερβέβηκα, Ἰησοῦ μου ἐν ἔργοις, αἰσχίστοις καὶ ἀτόποις Ἰησοῦ· ἀλλὰ Σὺ Ἰησοῦ μου, προφθάσας με διάσωσον.

Τοὺς ἐξ Ἀδὰμ Ἰησοῦ μου, ἁμαρτήσαντας πάντας, πρὸ νόμου καὶ ἐν νόμῳ Ἰησοῦ, καὶ μετὰ νόμον ὁ ἄθλιος, Ἰησοῦ μου καὶ χάριν, νενίκηκα τοῖς πάθεσιν οἰκτρῶς· ἀλλὰ Σὺ Ἰησοῦ μου, τοῖς κρίμασί Σου σῶσόν με.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.

Μὴ χωρισθῶ Ἰησοῦ μου, τῆς ἀφράστου Σου δόξης, μὴ τύχω τῆς μερίδος Ἰησοῦ, τῆς εὐωνύμου γλυκύτατε, Ἰησοῦ· ἀλλὰ Σύ με, τοῖς δεξιοῖς προβάτοις Σου Χριστέ, Ἰησοῦ μου συντάξας, ἀνάπαυσον ὡς εὔσπλαγχνος.

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Θεοτοκίον.

Τὸν Ἰησοῦν Θεοτόκε, ὅν ἐβάστασας μόνη, ἀπείρανδρε Παρθένε Μαριάμ, Τοῦτον Ἁγνὴ ἐξιλέωσε, ὡς Υἱόν Σου καὶ Κτίστην, ῥυσθῆναι τοὺς προστρέχοντας εἰς Σέ, πειρασμῶν καὶ κινδύνων, καὶ τοῦ πυρὸς τοῦ μέλλοντος.

Στιχηρὰ προσόμοια.

Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.

Ἰησοῦ γλυκύτατε, ψυχῆς ἐμῆς θυμηδία, Ἰησοῦ ἡ κάθαρσις, τοῦ νοός μου, Δέσποτα πολυέλεε· Ἰησοῦ σῶσόν με, Ἰησοῦ Σωτήρ μου, Ἰησοῦ μου παντοδύναμε, μὴ καταλίπῃς με, Σῶτερ Ἰησοῦ με ἐλέησον· καὶ λύτρωσαι κολάσεως, πάσης Ἰησοῦ καὶ ἀξίωσον, τῆς τῶν σῳζομένων, μερίδος Ἰησοῦ μου τῷ χορῷ, τῶν ἐκλεκτῶν Σου μὲ σύνταξον, Ἰησοῦ φιλάνθρωπε.

Ἰησοῦ γλυκύτατε, τῶν Ἀποστόλων ἡ δόξα, Ἰησοῦ μου καύχημα, τῶν Μαρτύρων Δέσποτα παντοδύναμε· Ἰησοῦ σῶσόν με, Ἰησοῦ Σωτήρ μου, Ἰησοῦ μου ὡραιότατε, τόν Σοὶ προστρέχοντα, Σῶτερ Ἰησοῦ με ἐλέησον, πρεσβείαις τῆς τεκούσης Σε, πάντων Ἰησοῦ τῶν Ἁγίων Σου, Προφητῶν τε πάντων, Σωτήρ μου Ἰησοῦ, καὶ τῆς τρυφῆς, τοῦ Παραδείσου ἀξίωσον, Ἰησοῦ πανάγαθε.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.

Ἰησοῦ γλυκύτατε, τῶν μοναζόντων τὸ κλέος, Ἰησοῦ μακρόθυμε, Ἀσκητῶν ἐντρύφημα καὶ καλλώπισμα· Ἰησοῦ σῶσόν με, Ἰησοῦ Σωτήρ μου, Ἰησοῦ μου πολυέλεε, χειρὸς ἐξάρπασον, Σῶτερ Ἰησοῦ με τοῦ δράκοντος, καὶ τούτου τῶν παγίδων με, Σῶτερ Ἰησοῦ ἐλευθέρωσον, λάκκου κατωτάτου, Σωτήρ μου Ἰησοῦ ἀναγαγών, καὶ δεξιοῖς συναρίθμησον, Ἰησοῦ προβάτοις με.

Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Θεοτοκίον.

Μὴ καταπιστεύσης με, ἀνθρωπίνῃ προστασίᾳ, Παναγία Δέσποινα, ἀλλὰ δέξαι δέησιν τοῦ ἱκέτου Σου· θλῖψις γὰρ ἔχει με, φέρειν οὐ δύναμαι, τῶν Δαιμόνων τὰ τοξεύματα· σκέπην οὐ κέκτημαι, οὐδέ ποῦ προσφύγω ὁ ἄθλιος, πάντοθεν πολεμούμενος, καὶ παραμυθίαν οὐκ ἔχω πλήν Σου, Δέσποινα τοῦ Κόσμου, ἐλπὶς καὶ προστασία τῶν πιστῶν, μή μου παρίδῃς τὴν δέησιν, τὸ συμφέρον ποίησον.

Εὐχὴ εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.

Δέσποτα Χριστέ, ὁ Θεός, ὁ τοῖς πάθεσί Σου τὰ πάθη μου θεραπεύσας, καὶ τοῖς τραύμασί Σου τὰ τραύματά μου ἰατρεύσας, χάρισαί μοι τῷ πολλὰ Σοι πταίσαντι δάκρυα κατανύξεως· συγκέρασόν μου τὸ σῶμα, ἀπὸ ὀσμῆς τοῦ ζωοποιοῦ σώματός Σου, καὶ γλύκανόν μου τὴν ψυχήν, τῷ Σῷ Τιμίῳ Αἵματι, ἀπὸ τῆς πικρίας, ἥν με ὁ ἀντίδικος ἐπότισεν. Ὕψωσόν μου τὸν νοῦν πρὸς Σέ, κάτω ἑλκυσθέντα, καὶ ἀνάγαγέ με ἀπὸ τοῦ χάσματος τῆς ἀπωλείας· ὅτι οὐκ ἔχω μετάνοιαν, οὐκ ἔχω κατάνυξιν, οὐκ ἔχω δάκρυον παρακλητικόν, τὰ ἐπανάγοντά με τέκνα πρὸς τὴν ἰδίαν κληρονομίαν. Ἐσκότισμαι τὸν νοῦν ἐν τοῖς βιωτικοῖς πάθεσι, καὶ οὐκ ἰσχύω ἀτενίσαι πρὸς Σὲ ἐν ὀδύνῃ, οὐ δύναμαι θερμανθῆναι τοῖς δάκρυσι τῆς πρὸς Σὲ ἀγάπης. Ἀλλά, Δέσποτα Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, δώρησαί μοι μετάνοιαν ὁλόκληρον, καὶ καρδίαν ἐπίπονον εἰς ἀναζήτησίν Σου· χάρισαί μοι τὴν χάριν Σου, καὶ ἀνακαίνισον ἐν ἐμοὶ τὰς μορφὰς τῆς Σῆς εἰκόνος. Κατέλιπόν Σε μὴ μὲ ἐγκαταλίπῃς· ἔξελθε εἰς ἀναζήτησίν μου, ἐπανάγαγέ με πρὸς τὴν νομήν Σου, συναρίθμησόν με τοῖς προβάτοις τῆς ἐκλεκτῆς Σου ποίμνης, καὶ διάθρεψόν με σὺν αὐτοῖς ἐκ τῆς χλόης τῶν θείων Σου Μυστηρίων· πρεσβείαις τῆς πανάγνου Μητρός Σου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων Σου. Ἀμήν.

agiosthomas.gr

Τρίτη 11 Αυγούστου 2020

«Ἁγνὴ Παρθένε Δέσποινα» - Χαῖρε εἰρήνη καὶ χαρά, λιμὴν τῆς σωτηρίας

Ο ύμνος «Ἁγνὴ Παρθένε Δέσποινα» είναι ένας μη λειτουργικός ύμνος, που συνέθεσε ο Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης τον 19ο αιώνα μ.Χ., κατά τη διάρκεια της θητείας του ως διευθυντής της Θεολογική Σχολής στην Ριζάρειο της Αθήνας.

Η παράδοση θέλει την Παρθένο να εμφανίζεται ενώπιον του Αγίου Νεκταρίου στο μοναστήρι της Αίγινας, και να του ζητάει να καταγράψει σε χαρτί έναν ιδιαίτερο ύμνο, όπου οι αγγελικές χορωδίες ήταν έτοιμες να το ψάλλουν. 

Αυτός ο Ύμνος ήταν ο «Ἁγνὴ Παρθένε Δέσποινα».
(Ἀπὸ Ὠδὴ β') Ἦχος πλ.α΄
Ἁγνὴ Παρθένε Δέσποινα, Ἄχραντε Θεοτόκε, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Παρθένε Μήτηρ Ἄνασσα, Πανένδροσέ τε πόκε, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

youtube

Ὑψηλοτέρα οὐρανῶν, ἀκτίνων λαμπροτέρα, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Χαρὰ Παρθενικῶν Χορῶν, Ἀγγέλων ὑπερτέρα, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Ἐκλαμπροτέρα οὐρανῶν, φωτὸς καθαρωτέρα, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Τῶν οὐρανίων στρατιῶν, πασῶν ἁγιωτέρα, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

youtube

(Ἀπὸ Ὠδὴ ε')
Μαρία Ἀειπάρθενε, Κόσμου παντὸς Κυρία, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Ἄχραντε Νύμφη πάναγνε, Δέσποινα Παναγία, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Μαρία Νύμφη Ἄνασσα, χαρᾶς ἡμῶν αἰτία, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Κόρη σεμνὴ Βασίλισσα, Μήτηρ ὑπεραγία, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Τιμιωτέρα Χερουβείμ, ὑπερενδοξοτέρα, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Τῶν ἀσωμάτων Σεραφείμ, τῶν Θρόνων ὑπερτέρα, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

(Ἀπὸ Ὠδὴ δ')
Χαῖρε τὸ ᾆσμα Χερουβείμ, χαῖρε ὕμνος Ἀγγέλων, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Χαῖρε ᾠδὴ τῶν Σεραφείμ, χαρὰ τῶν Ἀρχαγγέλων, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Χαῖρε εἰρήνη καὶ χαρά, λιμὴν τῆς σωτηρίας, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Παστὰς τοῦ Λόγου ἱερά, ἄνθος τῆς ἀφθασίας, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

Χαῖρε Παράδεισε τρυφῆς, ζωῆς τε αἰωνίας, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Χαῖρε τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, Πηγὴ ἀθανασίας, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

(Ἀπὸ Ὠδὴ ε')

Σὲ ἱκετεύω Δέσποινα, Σὲ νῦν ἐπικαλοῦμαι, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Σὲ δυσωπῶ Παντάνασσα, Σὴν χάριν ἑξαιτοῦμαι, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

(Ἀπὸ Ὠδὴ β')

Κορὴ σεμνὴ καὶ ἄσπιλε, Δέσποινα Παναγία, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
ἐπάκουσόν μου ἄχραντε, κόσμου παντὸς Κυρία, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

(Ἀπὸ Ὠδὴ ε')
Ἀντιλαβοῦ μου ρύσαι με, ἀπὸ τοῦ πολεμίου, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.
Καὶ κληρονόμον δεῖξον με, ζωῆς τῆς αἰωνίου, 
Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε.

saint

Κυριακή 3 Μαΐου 2020

Παναγία «Η χαρά των θλιβομένων»

Πάντων θλιβομένων ἡ χαρά, 
καὶ ἀδικουμένων προστάτις, 
Πάντων, προστατεύεις ἀγαθή,
τῶν καταφευγόντων ἐν πίστει,
τῇ κραταιᾷ σου χειρί·
ἄλλην γὰρ οὐκ ἔχομεν,
ἁμαρτωλοὶ πρὸς Θεόν,
ἐν κινδύνοις καὶ θλίψεσιν,
ἀεὶ μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπὸ πταισμάτων πολλῶν,
Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου·
ὅθεν σοι προσπίπτομεν ῥῦσαι,
πάσης περιστάσεως τοὺς δούλους σου.

Πάντων θλιβομένων ἡ χαρά, 
καὶ ἀδικουμένων προστάτις, 
καὶ πενομένων τροφή, 
ξένων τε παράκλησις, 
καὶ βακτηρία τυφλῶν, 
ἀσθενούντων ἐπίσκεψις, 
καταπονουμένων σκέπη καὶ ἀντίληψις, 
καὶ ὀρφανῶν βοηθός, 
Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, 
σὺ ὑπάρχεις, Ἄχραντε, σπεῦσον, 
δυσωποῦμεν, ῥύσασθαι τοὺς δούλους σου.

Στιχηρά του Πάσχα

Στιχηρά
Ἦχος πλ. α'

Στίχος: Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, 
καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν.
Πάσχα ἱερὸν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται, 
Πάσχα καινόν, Ἅγιον, Πάσχα μυστικόν, 
Πάσχα πανσεβάσμιον, 
Πάσχα Χριστὸς ὁ λυτρωτής, 
Πάσχα ἄμωμον, Πάσχα μέγα, 
Πάσχα τῶν πιστῶν, 
Πάσχα, τὸ πύλας ἡμῖν τοῦ Παραδείσου ἀνοῖξαν, 
Πάσχα, πάντας ἁγιάζον πιστούς.

Στίχος: Ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν, 
ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρός.

Δεῦτε ἀπὸ θέας Γυναῖκες εὐαγγελίστριαι, 
καὶ τῇ Σιὼν εἴπατε· 
Δέχου παρ΄ ἡμῶν χαρᾶς εὐαγγέλια, 
τῆς Ἀναστάσεως Χριστοῦ, 
τέρπου, χόρευε, καὶ ἀγάλλου Ἱερουσαλήμ, 
τὸν Βασιλέα Χριστόν, 
θεασαμένη ἐκ τοῦ μνήματος,
 ὡς νυμφίον προερχόμενον.
Στίχος: Οὕτως ἀπολοῦνται οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ, 
καὶ οἱ δίκαιοι εὐφρανθήτωσαν.

Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες, ὄρθρου βαθέος, 
ἐπιστᾶσαι πρὸς τὸ μνῆμα τοῦ Ζωοδότου, 
εὗρον Ἄγγελον, ἐπὶ τὸν λίθον καθήμενον, 
καὶ αὐτὸς προσφθεγξάμενος, αὐταῖς οὕτως ἔλεγε· 
Τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν; 
τί θρηνεῖτε τὸν ἄφθαρτον ὡς ἐν φθορᾷ; 
ἀπελθοῦσαι κηρύξατε, τοῖς αὐτοῦ Μαθηταῖς.

Στίχος
: Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος, 
ἀγαλλιασώμεθα, καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ.

Πάσχα τὸ τερπνόν, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα, 
Πάσχα πανσεβάσμιον ἡμῖν ἀνέτειλε, 
Πάσχα, ἐν χαρᾷ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα, 
ὦ Πάσχα λύτρον λύπης· 
καὶ γὰρ ἐκ τάφου σήμερον ὥσπερ ἐκ παστοῦ, 
ἐκλάμψας Χριστός, τὰ Γύναια χαρᾶς ἔπλησε λέγων· 
Κηρύξατε Ἀποστόλοις.

Δόξα... Καὶ νῦν...

Ἀναστάσεως ἡμέρα, 
καὶ λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, 
καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα. 
Εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς· 
Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει, 
καὶ οὕτω βοήσωμεν· 
Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, 
θανάτῳ θάνατον πατήσας, 
καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.

Αναστάσιμοι Ύμνοι (Μεγαλυνάρια - Καταβασία)


Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλήμ· 
ἡ γὰρ δόξα Κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνέτειλε. 
Χόρευε νῦν, καὶ ἀγάλλου Σιών· 
σὺ δὲ ἁγνή, τέρπου, Θεοτόκε, 
ἐν τῇ ἐγέρσει τοῦ τόκου σου.
῍Ω θείας! ὢ φίλης! 
ὢ γλυκυτάτης σου φωνῆς! 
μεθ' ἡμῶν ἀψευδῶς γάρ, 
ἐπηγγείλω, ἔσεσθαι, 
μέχρι τερμάτων αἰῶνος Χριστέ·
 ἣν οἱ πιστοί, ἄγκυραν ἐλπίδος, 
κατέχοντες ἀγαλλόμεθα.
https://www.youtube.com/watch?v=aqSVwD2e34M
Χαῖρε, Παρθένε, χαῖρε· 
χαῖρε, εὐλογημένη· 
χαῖρε, δεδοξασμένη, 
σὸς γὰρ Υἱὸς ἀνέστη 
τριήμερος ἐκ τάφου.

῍Ω Πάσχα τὸ μέγα, καὶ ἱερώτατον Χριστέ· 
ὤ σοφία καὶ Λόγε, τοῦ Θεοῦ καὶ δύναμις· 
δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον, σοῦ μετασχεῖν, 
ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ, ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου.

Καταβασία​

Ὁ ἄγγελος ἐβόα τῇ κεχαριτωμένῃ· 
Ἁγνὴ Παρθένε, χαῖρε, καὶ πάλιν ἐρῶ· 
Χαῖρε· ὁ σὸς υἱὸς ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου.

Φωτίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλήμ· 
ἡ γὰρ δόξα Κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνέτειλε. 
Χόρευε νῦν, καὶ ἀγάλλου Σιών· 
σὺ δὲ ἁγνή, τέρπου, Θεοτόκε, 
ἐν τῇ ἐγέρσει τοῦ τόκου σου.​

Κυριακή 19 Απριλίου 2020

Αναστάσιμα Απολυτίκια των Οκτώ Ήχων

Τα αναστάσιμα απολυτίκια είναι στο σύνολο τους οχτώ, όσοι και 
Το εκάστοτε αναστάσιμο απολυτίκιο προηγείται από αυτό του αγίου της ημέρας.
Αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα απαράμιλλης λογοτεχνικής και ποιητικής αξίας και συγχρόνως ίσως είναι τα πιο πολυαγαπημένα τροπάρια των πιστών, τα οποία και τροφοδοτούν θεοπρεπώς και πλουσίως τις διψασμένες για αλήθεια και αληθινή χαρά ψυχές των ανθρώπων.

Το κεντρικό τους θέμα είναι η Ανάσταση του Κυρίου, και γι΄ αυτό κατέχουν κυρίαρχη θέση στον εσπερινό του Σαββάτου και τον Όρθρο της Κυριακής, (η Κυριακή είναι η μέρα εκείνη της εβδομάδος που είναι αποκλειστικά αφιερωμένη στην Ανάσταση του Κυρίου). 

Πρόκειται για κείμενα με εκπληκτικά παραστατικές εικόνες από μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του Χριστού, όπου περιγράφονται γεγονότα με πρωταρχική σημασία στη διδασκαλία της Εκκλησίας. 
Περιέχουν δόγματα, αλήθειες της πίστεως επενδυμένες με ποιητικό μέλος. 
Μεταδίδουν τις ίδιες αλήθειες και τα ίδια βιώματα της πρώτης Εκκλησίας στους ανθρώπους κάθε εποχής, διασώζοντας έτσι την παράδοση της Εκκλησίας. 
Βοηθούν τους πιστούς ν’ αναπτύξουν ένα θεανθρώπινο καθολικό ήθος, διότι έχουν και χωροχρονικές διαστάσεις. Μ’ αυτά τα απολυτίκια αγιάζονται οι άνθρωποι σ’ όλους τους τόπους (Αφρική, Αμερική κλπ) και σ’ όλες τις εποχές.
...................
περισσότερα εδώ

Ἦχος α'
Τοῦ λίθου σφραγισθέντος ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων, 
καὶ στρατιωτῶν φυλασσόντων τὸ ἄχραντόν σου σῶμα, 
ἀνέστης τριήμερος Σωτήρ, 
δωρούμενος τῶ κόσμω τὴν ζωήν. 
Διὰ τοῦτο αἱ Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν, 
ἐβόων σοὶ Ζωοδότα. 
Δόξα τὴ Ἀναστάσει σου, Χριστέ, 
δόξα τὴ βασιλεία σου, 
δόξα τὴ οἰκονομία σου, 
μόνε Φιλάνθρωπε.
youtube
Ἦχος β'
Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον, 
ἡ Ζωὴ ἡ ἀθάνατος, 
τότε τὸν Ἅδην ἐνέκρωσας 
τὴ ἀστραπὴ τῆς θεότητος, 
ὅτε δὲ καὶ τοὺς τεθνεώτας 
ἐκ τῶν καταχθονίων ἀνέστησας, 
πᾶσαι αἱ Δυνάμεις τῶν ἐπουρανίων ἐκραύγαζον, 
Ζωοδότα Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοί.

youtube
Ἦχος γ'
Εὐφραινέσθω τὰ οὐράνια, 
ἀγαλλιάσθω τὰ ἐπίγεια, 
ὅτι ἐποίησε κράτος, ἐν βραχίονι αὐτοῦ, 
ὁ Κύριος, ἐπάτησε τῶ θανάτω τὸν θάνατον, 
πρωτότοκος τῶν νεκρῶν ἐγένετο, 
ἐκ κοιλίας ἄδου ἐρρύσατο ἡμᾶς, 
καὶ παρέσχε κόσμω τὸ μέγα ἔλεος.

youtube
Ἦχος δ'
Τὸ φαιδρὸν τῆς Ἀναστάσεως κήρυγμα, 
τοῦ Ἀγγέλου μαθοῦσαι αἱ τοῦ Κυρίου Μαθήτριαι, 
καὶ τὴν προγονικὴν ἀπόφασιν ἀπορρίψασαι, 
τοὶς Ἀποστόλοις καυχώμεναι ἔλεγον, 
Ἐσκύλευται ὁ θάνατος, ἡγέρθη Χριστὸς ὁ Θεός, 
δωρούμενος τῶ κόσμω τὸ μέγα ἔλεος.

youtube
Ἦχος πλ. α'
Τὸν συνάναρχον Λόγον Πατρὶ καὶ Πνεύματι, 
τὸν ἐκ Παρθένου τεχθέντα εἰς σωτηρίαν ἡμῶν, 
ἀνυμνήσωμεν πιστοὶ καὶ προσκυνήσωμεν, 
ὅτι ηὐδόκησε σαρκί, ἀνελθεῖν ἐν τῷ σταυρῶ, 
καὶ θάνατον ὑπομεῖναι, καὶ ἐγεῖραι τοὺς τεθνεώτας, 
ἐν τῇ ἐνδόξω Ἀναστάσει αὐτοῦ.

youtube
Ἦχος πλ. β'
Ἀγγελικαὶ Δυνάμεις ἐπὶ τὸ μνήμά σου, 
καὶ οἱ φυλάσσοντες ἀπενεκρώθησαν, 
καὶ ἵστατο οἱ Μαρία ἐν τῷ τάφω, 
ζητοῦσα τὸ ἄχραντόν σου σῶμα. 
Ἐσκύλευσας τὸν Ἅδην,
μὴ πειρασθεὶς ὑπ' αὐτοῦ, 
ὑπήντησας τῇ Παρθένῳ, 
δωρούμενος τὴν ζωήν, 
ὁ ἀναστὰς ἐκ των νεκρῶν, 
Κύριε δόξα σοί.

youtube
Ἦχος βαρὺς
Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου τὸν θάνατον, 
ἠνέῳξας τῷ Λῃστῇ τὸν Παράδεισον, 
τῶν Μυροφόρων τὸν θρῆνον μετέβαλες, 
καὶ τοῖς σοῖς Ἀποστόλοις κηρύττειν ἐπέταξας· 
ὅτι ἀνέστης Χριστὲ ὁ Θεός, 
παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.

youtube
Ἦχος πλ. δ'
Ἐξ ὕψους κατῆλθες ὁ εὔσπλαγχνος, 
ταφὴν καταδέξω τριήμερον, 
ἵνα ἡμᾶς ἐλευθερώσῃς τῶν παθῶν. 
Ἡ ζωὴ καὶ ἡ Ἀνάστασις ἡμῶν, 
Κύριε δόξα σοι.
youtube

Παρασκευή 17 Απριλίου 2020

Σέ τόν ἀναβαλλόμενον, τό φῶς ὥσπερ ἱμάτιον...

Σὲ τὸν ἀναβαλλόμενον, τὸ φῶς ὥσπερ ἱμάτιον, 
καθελὼν Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ξύλου, σὺν Νικοδήμῳ, 
καὶ θεωρήσας νεκρὸν γυμνὸν ἄταφον, 
εὐσυμπάθητον θρῆνον ἀναλαβών, ὀδυρόμενος ἔλεγεν· 
Οἴμοι, γλυκύτατε Ἰησοῦ! 
ὃν πρὸ μικροῦ ὁ ἥλιος ἐν Σταυρῷ κρεμάμενον θεασάμενος, 
ζόφον περιεβάλλετο, καὶ ἡ γῆ τῷ φόβῳ ἐκυμαίνετο, 
καὶ διερρήγνυτο ναοῦ τὸ καταπέτασμα· 
ἀλλ’ ἰδοὺ νῦν βλέπω σε, δι’ ἐμὲ ἑκουσίως ὑπελθόντα θάνατον· 
πῶς σε κηδεύσω Θεέ μου; 
ἢ πῶς σινδόσιν εἱλήσω; 
ποίαις χερσὶ δὲ προσψαύσω, τὸ σὸν ἀκήρατον σῶμα; 
ἢ ποῖα ᾄσματα μέλψω, τῇ σῇ ἐξόδῳ Οἰκτίρμον; 
Μεγαλύνω τὰ Πάθη σου, ὑμνολογῶ καὶ τὴν Ταφήν σου, 
σὺν τῇ Ἀναστάσει, κραυγάζων· 
Κύριε δόξα σοι.

Ο Μεγάλος «Ξένος» (δός μοι τοῦτον τόν ξένον)

Τὸν ἥλιον κρύψαντα τὰς ἰδίας ἀκτίνας,
καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ διαρραγέν, τῷ τοῦ Σωτῆρος θανάτῳ,
ὁ Ἰωσὴφ θεασάμενος, προσῆλθε τῷ Πιλάτῳ καὶ καθικετεύει λέγων·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, τὸν ἐκ βρέφους ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμῳ· 

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ὁμόφυλοι μισοῦντες θανατοῦσιν ὡς ξένον·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ξενίζομαι βλέπειν τοῦ θανάτου τὸ ξένον·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὅστις οἶδεν ξενίζειν τοὺς πτωχούς τε καὶ ξένους·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν Ἑβραῖοι τῷ φθόνῳ ἀπεξένωσαν κόσμῳ·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ, ὃς ὡς ξένος οὐκ ἔχει τὴν κεφαλὴν ποῦ κλῖναι·
δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ἡ Μήτηρ καθορῶσα νεκρωθέντα ἐβόα·
Ὦ Υἱὲ καὶ Θεέ μου, εἰ καὶ τὰ σπλάγχνα τιτρώσκομαι,
καὶ καρδίαν σπαράττομαι, νεκρόν σε καθορῶσα,
ἀλλὰ τῇ σῇ ἀναστάσει θαρροῦσα μεγαλύνω.
Καὶ τούτοις τοίνυν τοῖς λόγοις δυσωπῶν τὸν Πιλᾶτον
ὁ εὐσχήμων λαμβάνει τοῦ Σωτῆρος τὸ σῶμα,
ὃ καὶ φόβῳ ἐν σινδόνι ἐνειλήσας καὶ σμύρνῃ, κατέθετο ἐν τάφῳ
τὸν παρέχοντα πᾶσι ζωὴν αἰώνιον καὶ τὸ μέγα ἔλεος.


youtube
Μεταγραφή

Τον ήλιο που έκρυψε τις ίδιες του τις ακτίνες 
και το καταπέτασμα του ναού που διερράγη, λόγω του θανάτου του Σωτήρος, 
ο Ιωσήφ όταν τα είδε, προσήλθε στον Πιλάτο και θερμά ικετεύει λέγοντας: 
Δώσε μου αυτόν τον ξένο, που από βρέφος σαν ξένος φιλοξενήθηκε στον κόσμο. 
Δώσε μου αυτόν τον ξένο, που οι ομόφυλοι από μίσος τον θανατώνουν σαν ξένο. 
Δώσε μου αυτόν τον ξένο, που με ξενίζει να βλέπω του θανάτου του το παράξενο. 
Δώσε μου αυτόν τον ξένο, που ήξερε να φιλοξενεί τους πτωχούς και τους ξένους. 
Δώσε μου αυτόν τον ξένο, που οι Εβραίοι από φθόνο τον απεξένωσαν από τον κόσμο. 
Δώσε μου αυτόν τον ξένο, για να κρύψω σε τάφο, που σαν ξένος δεν είχε που να γείρει το κεφάλι. 
Δώσε μου αυτόν τον ξένο, που βλέποντάς τον νεκρό η Μητέρα φώναζε: 
Ω, Υιέ μου και Θεέ μου, αν και στα σπλάχνα πληγώνομαι και στην καρδιά σπαράζω που σε βλέπω νεκρό, 
αλλά αναθαρρώντας από την ανάστασή σου, δοξάζω. 
Και με τα λόγια αυτά ικετεύοντας τον Πιλάτο ο άρχοντας 
λαμβάνει του Σωτήρος το σώμα, 
που και με φόβο το τύλιξε σε σεντόνι και σε σμύρνα 
και το έβαλε σε τάφο, 
αυτόν που παρέχει σε όλους ζωή αιώνια και το μεγάλο έλεος.
☦ ☦ ☦ ☦ ☦ ☦ ☦
Ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, επισκέφθηκε τον Πιλάτο και εζήτησε τό πανακήρατο Σώμα του Χριστού, που ακόμη ήταν επάνω στο Σταυρό, για να το ενταφιάσει. 
Ο άγιος Επιφάνιος Κύπρου, παίρνοντας αφορμή από την ευαγγελική διήγηση, συνθέτει μιά υπέροχη ομιλία, όπου εμφανίζει τόν Ιωσήφ να λέγει προς τον Πιλάτο: “δός μοι τούτον τόν Ξένον”.
Ο ύμνος αυτός διαβάζεται ή ακούγεται στις εκκλησίες τη Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ μετά την περιφορά του επιταφίου.

Απόσπασμα από τον λόγο του Αγίου Επιφανίου, Αρχιεπισκόπου Κύπρου (4ος — 5ος αι.)
agiosminas

Πέμπτη 16 Απριλίου 2020

«Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός» - «Ἔστησαν τά τριάκοντα ἀργύρια»

«Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός 
ἀτιμίαν δι᾽ ἡμᾶς ὑπέμεινε· 
τάς ἀκάνθας ἡ κεφαλή· 
ἡ ὄψις τά ἐμπτύσματα· 
αἱ σιαγόνες τά ῥαπίσματα· 
τό στόμα τήν ἐν ὄξει κερασθεῖσαν χολήν τῇ γεύσει· 
τά ὦτα τάς δυσσεβεῖς βλασφημίας· 
ὁ νῶτος τήν φραγγέλωσιν καί ἡ χείρ τόν κάλαμον· 
αἱ τοῦ ὅλου σώματος ἐκτάσεις ἐν τῷ σταυρῷ· 
τά ἄρθρα τούς ἥλους· καί ἡ πλευρά τήν λόγχην. 
Ὁ παθών ὑπέρ ἡμῶν καί παθῶν ἐλευθερώσας ἡμᾶς, 
ὁ συγκαταβάς ἡμῖν φιλανθρωπίᾳ καί ἀνυψώσας ἡμᾶς, 
παντοδύναμε Σωτήρ, ἐλέησον ἡμᾶς».

«Ἔστησαν τά τριάκοντα ἀργύρια 
τήν τιμήν τοῦ τετιμημένου, 
ὅν ἐτιμήσαντο ἀπό υἱῶν Ἰσραήλ. 
Γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε, 
ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· 
τό μέν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δέ σάρξ ἀσθενής· 
διά τοῦτο γρηγορεῖτε!»

«Ἔδωκαν εἰς τό βρῶμά μου χολήν 
καί εἰς τήν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος· 
σύ δέ, Κύριε, ἀνάστησόν με, καί ἀνταποδώσω αὐτοῖς».