Ἕνας ὑπέροχος καὶ κατανυκτικὸς ὕμνος, ὁ ὁποῖος ψάλλεται στὸν Ὄρθρο τῶν Κυριακῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς
Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου
καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου,
ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Ἦχος πλ. β’
Τὰ πλήθη τῶν πεπραγμένων μοι δεινῶν,
Τὰ πλήθη τῶν πεπραγμένων μοι δεινῶν,
ἐννοῶν ὁ τάλας, τρέμω τὴν φοβερὰν ἡμέραν τῆς κρίσεως·
ἀλλὰ θαρρῶν εἰς τὸ ἔλεος τῆς εὐσπλαγχνίας σου,
ὡς ὁ Δαυῒδ βοῶ σοι·
Ἐλέησόν με ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος.