Τα αναστάσιμα απολυτίκια είναι στο σύνολο τους οχτώ, όσοι και
Το εκάστοτε αναστάσιμο απολυτίκιο προηγείται από αυτό του αγίου της ημέρας.
Αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα απαράμιλλης λογοτεχνικής και ποιητικής αξίας και συγχρόνως ίσως είναι τα πιο πολυαγαπημένα τροπάρια των πιστών, τα οποία και τροφοδοτούν θεοπρεπώς και πλουσίως τις διψασμένες για αλήθεια και αληθινή χαρά ψυχές των ανθρώπων.Το κεντρικό τους θέμα είναι η Ανάσταση του Κυρίου, και γι΄ αυτό κατέχουν κυρίαρχη θέση στον εσπερινό του Σαββάτου και τον Όρθρο της Κυριακής, (η Κυριακή είναι η μέρα εκείνη της εβδομάδος που είναι αποκλειστικά αφιερωμένη στην Ανάσταση του Κυρίου).
Πρόκειται για κείμενα με εκπληκτικά παραστατικές εικόνες από μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής του Χριστού, όπου περιγράφονται γεγονότα με πρωταρχική σημασία στη διδασκαλία της Εκκλησίας.
Περιέχουν δόγματα, αλήθειες της πίστεως επενδυμένες με ποιητικό μέλος.
Μεταδίδουν τις ίδιες αλήθειες και τα ίδια βιώματα της πρώτης Εκκλησίας στους ανθρώπους κάθε εποχής, διασώζοντας έτσι την παράδοση της Εκκλησίας.
Βοηθούν τους πιστούς ν’ αναπτύξουν ένα θεανθρώπινο καθολικό ήθος, διότι έχουν και χωροχρονικές διαστάσεις. Μ’ αυτά τα απολυτίκια αγιάζονται οι άνθρωποι σ’ όλους τους τόπους (Αφρική, Αμερική κλπ) και σ’ όλες τις εποχές.
...................
περισσότερα εδώ
Ἦχος α'
Τοῦ λίθου σφραγισθέντος ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων,
Τοῦ λίθου σφραγισθέντος ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων,
καὶ στρατιωτῶν φυλασσόντων τὸ ἄχραντόν σου σῶμα,
ἀνέστης τριήμερος Σωτήρ,
δωρούμενος τῶ κόσμω τὴν ζωήν.
Διὰ τοῦτο αἱ Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν,
ἐβόων σοὶ Ζωοδότα.
Δόξα τὴ Ἀναστάσει σου, Χριστέ,
δόξα τὴ βασιλεία σου,
δόξα τὴ οἰκονομία σου,
μόνε Φιλάνθρωπε.
youtube
youtube
Ἦχος β'
Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον,
Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον,
ἡ Ζωὴ ἡ ἀθάνατος,
τότε τὸν Ἅδην ἐνέκρωσας
τὴ ἀστραπὴ τῆς θεότητος,
ὅτε δὲ καὶ τοὺς τεθνεώτας
ἐκ τῶν καταχθονίων ἀνέστησας,
πᾶσαι αἱ Δυνάμεις τῶν ἐπουρανίων ἐκραύγαζον,
Ἦχος γ'
Εὐφραινέσθω τὰ οὐράνια,
Εὐφραινέσθω τὰ οὐράνια,
ἀγαλλιάσθω τὰ ἐπίγεια,
ὅτι ἐποίησε κράτος, ἐν βραχίονι αὐτοῦ,
ὁ Κύριος, ἐπάτησε τῶ θανάτω τὸν θάνατον,
πρωτότοκος τῶν νεκρῶν ἐγένετο,
ἐκ κοιλίας ἄδου ἐρρύσατο ἡμᾶς,
Ἦχος δ'
Τὸ φαιδρὸν τῆς Ἀναστάσεως κήρυγμα,
Τὸ φαιδρὸν τῆς Ἀναστάσεως κήρυγμα,
τοῦ Ἀγγέλου μαθοῦσαι αἱ τοῦ Κυρίου Μαθήτριαι,
καὶ τὴν προγονικὴν ἀπόφασιν ἀπορρίψασαι,
τοὶς Ἀποστόλοις καυχώμεναι ἔλεγον,
Ἐσκύλευται ὁ θάνατος, ἡγέρθη Χριστὸς ὁ Θεός,
Ἦχος πλ. α'
Τὸν συνάναρχον Λόγον Πατρὶ καὶ Πνεύματι,
Τὸν συνάναρχον Λόγον Πατρὶ καὶ Πνεύματι,
τὸν ἐκ Παρθένου τεχθέντα εἰς σωτηρίαν ἡμῶν,
ἀνυμνήσωμεν πιστοὶ καὶ προσκυνήσωμεν,
ὅτι ηὐδόκησε σαρκί, ἀνελθεῖν ἐν τῷ σταυρῶ,
καὶ θάνατον ὑπομεῖναι, καὶ ἐγεῖραι τοὺς τεθνεώτας,
Ἦχος πλ. β'
Ἀγγελικαὶ Δυνάμεις ἐπὶ τὸ μνήμά σου,
Ἀγγελικαὶ Δυνάμεις ἐπὶ τὸ μνήμά σου,
καὶ οἱ φυλάσσοντες ἀπενεκρώθησαν,
καὶ ἵστατο οἱ Μαρία ἐν τῷ τάφω,
ζητοῦσα τὸ ἄχραντόν σου σῶμα.
Ἐσκύλευσας τὸν Ἅδην,
μὴ πειρασθεὶς ὑπ' αὐτοῦ,
ὑπήντησας τῇ Παρθένῳ,
δωρούμενος τὴν ζωήν,
ὁ ἀναστὰς ἐκ των νεκρῶν,
Ἦχος βαρὺς
Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου τὸν θάνατον,
Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου τὸν θάνατον,
ἠνέῳξας τῷ Λῃστῇ τὸν Παράδεισον,
τῶν Μυροφόρων τὸν θρῆνον μετέβαλες,
καὶ τοῖς σοῖς Ἀποστόλοις κηρύττειν ἐπέταξας·
ὅτι ἀνέστης Χριστὲ ὁ Θεός,
Ἦχος πλ. δ'
Ἐξ ὕψους κατῆλθες ὁ εὔσπλαγχνος,
Ἐξ ὕψους κατῆλθες ὁ εὔσπλαγχνος,
ταφὴν καταδέξω τριήμερον,
ἵνα ἡμᾶς ἐλευθερώσῃς τῶν παθῶν.
Ἡ ζωὴ καὶ ἡ Ἀνάστασις ἡμῶν,