αὕτη τὸν Δεσπότην ἐπεγίνωσκεν,
οὗτος τοῦ Δεσπότου ἐχωρίζετο,
αὕτη ἠλευθεροῦτο,
καὶ ὁ Ἰούδας δοῦλος ἐγεγόνει τοῦ ἐχθροῦ,
τότε ὁ μαθητής, συνεφώνει τοῖς παρανόμοις,
ἡ μὲν ἔχαιρε κενοῦσα τὸ πολύτιμον,
ὁ δὲ ἔσπευδε πωλῆσαι τὸν ἀτίμητον,
αὕτη τὸν Δεσπότην ἐπεγίνωσκεν,
οὗτος τοῦ Δεσπότου ἐχωρίζετο,
αὕτη ἠλευθεροῦτο,
καὶ ὁ Ἰούδας δοῦλος ἐγεγόνει τοῦ ἐχθροῦ,
δεινὸν ἡ ῥαθυμία!
μεγάλη ἡ μετάνοια!
ἣν μοι δώρησαι Σωτήρ,
ὁ παθὼν ὑπὲρ ἡμῶν,
καὶ σῶσον ἡμᾶς.
κατακενούσά σου ποσί, φιλάνθρωπε,
καὶ δυσωδίας τῶν κακῶν λυτροῦται τῇ κελεύσει σου
πνέων δὲ τὴν χάριν σου μαθητὴς ὁ ἀχάριστος
ταύτην ἀποβάλλεται καὶ βορβόρῳ συμφύρεται,
φιλαργυρίᾳ ἀπεμπολῶν σέ.
Δόξα, Χριστέ, τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου